Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, , , po rozpoznaniu w dniu 3 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.K. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie stypendium w kwestii wniosku o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata p o s t a n a w i a: zmienić postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 13 lipca 2018 r. w ten sposób, że przyznać wnioskodawcy prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienia adwokata z urzędu
Starszy referendarz sądowy postanowieniem z dnia 13 lipca 2018 r. oddalił wniosek M.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu.
W uzasadnieniu wskazanego powyżej postanowienia referendarz wyjaśnił, że skarżący nie uprawdopodobnił swoich oświadczeń zawartych we wniosku, nie nadsyłając jakichkolwiek dokumentów, które potwierdzałyby, iż utrzymuje się ze świadczeń z pomocy społecznej i nie uzyskuje poza tym innych dochodów.
Wezwaniem z dnia 12 czerwca 2018 r. referendarz zwrócił się do strony o uprawdopodobnienie danych, na które powołał się we wniosku, poprzez:
- udokumentowanie faktu, iż aktualnie korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej. Wskazano, że należy w tym celu nadesłać aktualne (to jest wydane nie wcześniej niż w kwietniu 2018 r.) zaświadczenie właściwego ośrodka pomocy społecznej, potwierdzające fakt, iż nadal pobiera zasiłek stały (oraz ewentualne inne świadczenia z pomocy społecznej takie jak zasiłki celowe, pomoc w naturze itp.);
- udokumentowanie faktu, iż poza w/w świadczeniami nie uzyskuje żadnych dochodów. Wskazano, iż należy w tym celu nadesłać zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego potwierdzające, że nie uzyskał w roku 2017 dochodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub, że nie składał zeznania podatkowego za ten rok.
W wyznaczonym siedmiodniowym terminie, który upłynął z dniem 2 lipca 2018 r. skarżący nie udzielił na to wezwanie żadnej odpowiedzi.
Wezwanie o takie dokumenty było konieczne albowiem, chociaż w zakresie innych spraw zawisłych przed tutejszym Sądem skarżącemu przyznawano w przeszłości prawo pomocy, to jednak od daty wydania ostatniego postanowienia rozstrzygającego w tej kwestii (2 lutego 2018 r.) upłynęło już sporo czasu, zaś orzeczenie to zostało oparte o ustalenia dokonane na podstawie dokumentów źródłowych sprzed ponad pół roku. Niezbędne było zatem w ocenie referendarza zbadanie aktualnej sytuacji materialnej i życiowej wnioskodawcy, w tym ustalenie, czy nie doszło w międzyczasie do zmian skutkujących poprawą jego statusu materialnego zwłaszcza, że skarżący jest osobą relatywnie młodą (46 lat) i choć jest niepełnosprawny, to nie ma orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy.
W sprzeciwie od wskazanego powyżej postanowienia wnioskodawca podał, że od roku 2015 r. cierpi na [...], cały czas jest pod opieką lekarza [...], utrzymuje się z zasiłku stałego pobieranego z opieki społecznej. Do sprzeciwu dołączył kierowane do niego pismo Pełnomocnika Terenowego Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 20 lipca 2018 r. Z treści tego pisma wynika, że skarżący jest zaliczony do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności i z tego tytułu pobiera zasiłek stały w wysokości 604 zł miesięcznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z regulacją zawartą w art. 260 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W sprawach takich wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonalność zarządzenia lub postanowienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.