Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax, , , po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego w kwestii przyznania pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz jego wniosku o uzupełnienie wyroku w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej p o s t a n a w i a 1. odmówić przyznania adwokatowi L. G. wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej na rzecz skarżącego; 2. odrzucić wniosek o uzupełnienie wyroku.
Postanowieniem z dnia 6.12.2010 r. dla skarżącego ustanowiono adwokata, którego Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła w osobie L. G. Wyznaczony adwokat nie stawił się na rozprawie. Po otrzymaniu zawiadomienia o rozprawie złożył jedynie pismo procesowe, w którym wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Natomiast treść tego pisma zawiera stanowisko dotyczące innej decyzji organu odwoławczego, a w ogóle nie odnosi się do przedmiotu niniejszej sprawy. Można z dużym prawdopodobieństwem przypuszczać, że ze strony adwokata doszło do omyłkowego oznaczenia sygnaturami sądowym pism w różnych sprawach. Do czasu wydania wyroku adwokat nie poprawił jednak tej hipotetycznej pomyłki. Sąd nie jest natomiast nawet uprawniony do samodzielnego działania w zastępstwie adwokata, a tym bardziej zobowiązany do zwracania mu uwagi na popełnione nieprawidłowości. W stosunku do profesjonalisty byłoby to niestosowne, a jednocześnie naruszało zasadę bezstronności sędziowskiej.
Natomiast wynagrodzenie przewidziane w art. 250 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 z 2002 r., poz. 1270 ze zm.), dalej: ppsa, należne jest nie z racji wyznaczenia adwokata, lecz za faktycznie udzieloną pomoc prawną (por. postanowienie NSA z 22.12.2004 r., sygn. akt OZ 720/04 (ONSA i WSA 2005/5/93). Warunek ten nie jest spełniony, jeżeli adwokat nie zajmie stanowiska odnośnie legalności decyzji objętej sądową kontrolą w konkretnej sprawie. Ponieważ w niniejszym przypadku wystąpiła właśnie taka sytuacja, dlatego z mocy powołanego przepisu orzeczono, jak w punkcie 1 sentencji.
W piśmie z dnia [...] skarżący wniósł o uzupełnienie wyroku przez "orzeczenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej..." Wniosek ten jest niedopuszczalny. Zgodnie z art. 157 § 1 ppsa uzupełnienie wyroku może dotyczyć sytuacji, gdy sąd nie orzekł o całości skargi, albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Takim dodatkowym orzeczeniem może być orzeczenie co do zwrotu kosztów (art. 157 § 2 ppsa). Natomiast wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu przyznawane jest w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 ppsa (por. wyrok NSA z 16.04.2009 r., sygn. akt II OSK 1333/08, zbiór LEX 555299). Według tych przepisów wynagrodzenie może być przyznane na posiedzeniu niejawnym, a zatem orzeczenie w tym zakresie nie jest obligatoryjnym elementem wyroku, o jakim mowa w art. 157 ppsa. Dlatego też na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 2 ppsa w zw. z art. 64 § 3 ppsa orzeczono, jak w punkcie 2 sentencji, co ma walor wyłącznie prawny, gdyż co do samego wynagrodzenia orzeczono z urzędu w punkcie 1.
SW