Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Siudyka, , , po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi U.B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowieniem z dnia
[...] r. nr [...] utrzymało w mocy postanowienie Burmistrza R. z dnia [...] r. nr [...] dotyczące odmowy wszczęcia postępowania na wniosek U.B. z dnia
20 lutego 2014 r. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na córkę S. B.
Pismem z dnia 26 maja 2014 r. U. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na powyższe postanowienie.
Z kolei w piśmie z dnia 14 stycznia 2015 r. strona skarżąca cofnęła skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę, a czynność ta wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Natomiast zgodnie z regulacją art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
W przedmiotowej sprawie nie zachodzą przyczyny, które nakazywałyby uznać cofnięcie skargi za niedopuszczalne. Zatem wobec skutecznego cofnięcia skargi postępowanie sądowe należało umorzyć.
W związku z powyższym, na mocy art. 161 § 1 pkt 1 oraz art. 161 § 2 P.p.s.a., Sąd postanowił jak w sentencji.