Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. J. na decyzję Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B. w przedmiocie zasiłku stałego p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Pismem procesowym z dnia [...] r. A. J. skierowanym bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniósł skargę do tutejszego Sądu na Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w B. w przedmiocie zasiłku stałego.
Stosownie do postanowień art. 52 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270/ skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one w postępowaniu przed organem administracji. Przez środek zaskarżenia rozumie się odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Z kolei po myśli art. 53 § 1 tej ustawy skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a po myśli art. 54 § 1 wyżej wymienionej ustawy skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
Z kolei według art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1271/ w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę wniesioną bezpośrednio do sądu administracyjnego, jeżeli wniesiona została w terminie określonym w art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd administracyjny przekazuje organowi, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
Skarżący wniósł skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pismem z dnia [...] r. i zakwestionował bliżej nie określone rozstrzygnięcia Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B. dotyczące zasiłku stałego. W szczególności skarżący podnosił zaniżanie mu wysokości wypłacanego zasiłku stałego wyrównawczego, a w dalszej kolejności zasiłku stałego.
Wskazany powyżej okres ochronny istniał od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r., oznacza to, że skarżący wniósł skargę do Sądu z naruszeniem trybu jej wnoszenia, ponieważ winna zostać wniesiona za pośrednictwem organu administracji, którego działalności lub bezczynności dotyczy. Nadto należy zaznaczyć, że skarżący wniósł skargę bez wyczerpania przysługujących mu środków zaskarżenia, a mianowicie nie wniósł odwołania od rozstrzygnięć organu pierwszej instancji do organu odwoławczego, a tym samym nie zaskarżył do Sądu rozstrzygnięć organu odwoławczego.
W świetle przedstawionego stanu prawnego i faktycznego w sprawie skarga podlega odrzuceniu, ponieważ wyczerpane zostały przesłanki jej odrzucenia przewidziane treścią art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż jest ona niedopuszczalna z innych powodów.