Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi kasacyjnej M. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt. IV SA/Wr 462/14 odrzucającego skargę M. G. na decyzję Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt. IV SA/Wr 462/14 odrzucił skargę M. G. na decyzję Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Odpis powyższego postanowienia został doręczony skarżącemu w dniu 6 listopada 2014 r. z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia od niego skargi kasacyjnej, co skarżący poświadczył własnoręcznym podpisem (k-55).
W czasie biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej skarżący złożył pismo procesowe nazwane "zażaleniem i wnioskiem", skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego, sporządzone przez skarżącego, wnosząc o uwzględnienie zażalenia i rozpatrzenie wniosku o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Rozpoznając pismo procesowe skarżącego z dnia 10 listopada 2014 r. podpisane przez niego i zatytułowane "Zażalenie i wniosek" Sąd uznał, że pismo to jest w istocie skargą kasacyjną od postanowienia tut. Sądu z dnia 31 października 2014 r. wydanego w niniejszej sprawie. Powyższa skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu.
Zważyć należy, że ustawodawca, regulując instytucję skargi kasacyjnej, uzależnił skuteczność jej wniesienia od spełnienia szeregu przesłanek, których niespełnienie powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej. Zgodnie z art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej został określony w art. 177 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Jednym z warunków dopuszczalności skargi kasacyjnej w znaczeniu podmiotowym jest sporządzenie jej przez podmioty wymienione w art. 175 p.p.s.a. Zgodnie z owym przepisem (art. 175 § 1 p.p.s.a.), skarga kasacyjna co do zasady powinna być sporządzona przez adwokata, radcę prawnego. Jednakże przepisu tego nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2.p.p.s.a.). Dodatkowo w sprawach obowiązków podatkowych, skarga kasacyjna może być sporządzona przez doradcę podatkowego, a w sprawach własności przemysłowej przez rzecznika patentowego (art. 175 § 3 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie Sąd prawidłowo pouczył skarżącego o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie w dniu 31 października 2014 r. postanowienia o odrzuceniu skargi. Mimo powyższego pouczenia skarżący sam sporządził i wniósł do Sądu w ustawowym terminie pismo procesowe nazwane zażaleniem, będące w istocie skargą kasacyjną. Skarżący nie należy do podmiotów wymienionych w art. 175 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 p.p.s.a., w związku z art. 175 § 1 p.p.s.a odrzucił skargę kasacyjną jako niedopuszczalną.