Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej J. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 98/11 odrzucające skargę J. K. na decyzję Prokuratora Okręgowego we W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 30 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę J. K. w opisanym w osnowie postanowienia przedmiocie. Postanowienie wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o trybie i terminie zaskarżenia doręczono skarżącemu w dniu 20 grudnia 2011 r.
Pismem z dnia 3 stycznia 2012 r., sporządzonym osobiście, J. K. wywiódł skargę kasacyjną od powyższego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Nadto, stosownie do treści art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
Zgodnie z art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, lub z innych przyczyn niedopuszczalną, przy czym podkreślić należy, iż braki skargi, wynikające ze szczególnych wymagań stawianych temu środkowi odwoławczemu, nie mogą być naprawiane w trybie właściwym do usuwania braków formalnych pisma procesowego. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził stanowczy pogląd, że jeśli skarga kasacyjna została wniesiona z naruszeniem art. 175 p.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny powinien ją odrzucić bez wzywania do usunięcia braków (vide: Postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2004 roku, FSK 3/04, M. Prawniczy 2004, nr 5, s. 202).
Wniesiona przez skarżącego skarga kasacyjna nie została sporządzona przez adwokata ani radcę prawnego, zaś skarżący nie wykazał by przysługiwały mu kompetencje, o których mowa w art. 175 § 2 p.p.s.a.
Z tych względów, na podstawie wyżej przytoczonych przepisów należało skargę kasacyjną odrzucić.