Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Joanna Runge-Lissowska (spr.), Protokolant Mariola Błaszczyk, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 marca 2004 r. sygn. akt II SA/Gd 1535/01 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] marca 2001 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego postanawia 1. odrzucić skargę kasacyjną, 2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego P. S. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, wyrokiem z dnia 3.03.2004 r. sygn. akt II SA/Gd 1535/01, oddalił skargę K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...].03. 2001 r. sygn. akt [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...].07.2000 r. nr [...], którą odmówiono mu przyznania zasiłku wyrównawczego. Sąd powołując treść art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.), wyjaśnił komu i przy spełnieniu jakich przesłanek może być przyznany zasiłek stały wyrównawczy i stwierdził, że z ustaleń organów administracji, dokonanych z udziałem skarżącego, w toku wywiadu środowiskowego oraz aktualizacji tego wywiadu, w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że skarżący zamieszkiwał z matką i bratem, prowadząc z nimi wspólne gospodarstwo domowe, w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy. Łączny dochód rodziny wynosił 968,13 zł., jak wynikało z zaświadczenia załączonego do wniosku o przyznanie zasiłku, zaś kryterium dochodowe dla takiej rodziny wynosiło 876 zł, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy, a wobec tego nie została spełniona przesłanka kryterium dochodowego i była podstawa do odmowy przyznania zasiłku z tej przyczyny - podkreślił Sąd dodając, że błędny jest pogląd organów, że K. S. nie spełnia drugiego warunku dotyczącego niezdolności do pracy, gdyż został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł K. S., reprezentowany przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, wnosząc o uchylenie go w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a jako podstawy kasacyjne wskazując naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności niewyjaśnienie przez Sąd wątpliwości i rozbieżności w materiale dowodowym zebranym przez organy administracji publicznej, dotyczącym prowadzenia przez skarżącego samodzielnego gospodarstwa domowego i pozostawaniem przez skarżącego na samodzielnym utrzymaniu. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, zasiłek stały wyrównawczy przysługuje osobie samotnej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa, której dochód jest niższy od kryterium określonego w art. 4 ust. 1 tej ustawy.
Warunki te skarżący spełnia, bowiem jest osobą samotną, całkowicie niezdolną do pracy - stwierdzono dodając, iż ponieważ inwalidztwo skarżącego ma charakter trwały to oznacza, iż jest on całkowicie niezdolny do pracy, natomiast samotność polega na tym, że nie ma on żony i prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, która to okoliczność wynika z faktów podniesionych w odwołaniu od decyzji organu I-ej instancji i oświadczenia z dnia 27.09.2004 r. stanowiącego załącznik do skargi kasacyjnej. Podkreślono, że choć skarżący mieszka z matką i bratem to wspólnego gospodarstwa nie prowadzą, a okoliczność ta nie została wyjaśniona ani przez organy, ani przez Sąd.