Wniosek w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej bez zezwolenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej bez zezwolenia postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji

Uzasadnienie

Skarżący A. C. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej bez zezwolenia w wysokości 896 zł, złożył wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji. Złożonego wniosku skarżący w żaden sposób nie uzasadnił.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.

Sąd w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może działać w tym zakresie za stronę. To na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż zaskarżona decyzja w razie wykonania mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć natomiast jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a. (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie przywołał żadnych okoliczności, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, brak jest więc podstaw do uwzględnienia jej wniosku.

Należy przy tym podkreślić, iż Sąd na tym etapie sprawy nie bada argumentów podniesionych w skardze, a odnoszących się do legalności zaskarżonej decyzji, dokonuje jedynie oceny wystąpienia ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie jego wykonania.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1