Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Sp. z o. o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1147/15 w sprawie ze skargi M. Sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Sp. z o. o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. kwotę 14.400 (słownie: czternaście tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Przedmiot skargi kasacyjnej oraz podmiot ją wnoszący
1.1. M. sp. z o.o. w K. (dalej: Spółka M. lub Skarżąca) wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 1147/15.
1.2. Zaskarżonym wyrokiem Sąd oddalił skargę Spółki M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 31 marca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za IV kwartał 2012 r.
2. Relacja ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji
2.1. Decyzją z dnia 19 września 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. dokonał rozliczenia podatku VAT za podany wyżej kwartał w sposób odmienny niż uczyniła to Spółka M. w złożonej deklaracji (określił zobowiązanie podatkowe w kwocie 88 zł, kwestionując wykazaną kwotę do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 248.400 zł). Decyzję tę utrzymał w mocy Dyrektor IS decyzją zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji.
2.2. Podstawą takich rozstrzygnięć organów podatkowych było ustalenie oraz przyjęcie, że: - Spółka M. wykazała zakup maszyn poligraficznych na podstawie 10 faktur VAT z dnia 31 grudnia 2012 r., które wystawiła na jej rzecz spółka L. sp. z o.o. w R. (dalej: L.); - maszyny te w okresie od 19 listopada do 31 grudnia 2012 r. występowały jako przedmiot obrotu między spółkami z o.o. w kolejności od F. w W., poprzez I. w K., G. w N., L. i do Spółki M.; - rozliczanie faktur następowało porozumieniami kompensacyjnymi, na podstawie których dochodziło do zbycia tej samej wierzytelność od S. sp. z o.o. w P.; - odpisy pełne KRS wskazywały na powiązania osobowe i kapitałowe między spółkami występującymi na kolejnych etapach obrotu; - w świetle zebranego materiału dowodowego, w tym zeznań A.M., M.P., Z.B. i W.J., transakcje opisane w fakturach wystawionych na rzecz Skarżącej nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych; - przemawiało za tym również i to, że w krótkim czasie od zawiązania się Spółki M. nastąpiła zmiana zakresu jej działalności, a zakupiona w dniu 31 grudnia 2012 r. linia maszyn poligraficznych, mająca rzekomo służyć prowadzeniu działalności, została już w marcu 2013 r. (czyli po wszczęciu kontroli podatkowej) wniesiona aportem do świeżo zawiązanej spółki P.; - taki sposób prowadzenia działalności pozbawiony był związku przyczynowo-skutkowego i racjonalności, której można by wymagać od profesjonalnych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą; - Spółka M. uwzględniając w rozliczeniu faktury od L. spowodowała zawyżenie podatku naliczonego o 248.400 zł; - w takim stanie rzeczy zastosowanie znajdował art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.), wykluczający z rozliczeń faktury dokumentujące czynności, które faktycznie nie miały miejsca.
Dokonana przez organ odwoławczy ocena materiału dowodowego została szeroko zrelacjonowana przez Sąd na str. 4-8 uzasadnienia zaskarżonego wyroku.
2.3. Dyrektor IS, przywołując orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, stwierdził również, że: - na podstawie obiektywnych przesłanek zostało udowodnione, iż Skarżąca wiedziała o tym, że transakcje mające stanowić podstawę prawa odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur wiązały się z popełnieniem oszustw podatkowych na wcześniejszych etapach obrotu; - ocena taka wynikała w szczególności ze ścisłych powiązań osobowych oraz majątkowych między Spółką M. i jej kontrahentami, a także dostawcami jej kontrahentów; - uczestniczące w obrocie osoby znały pochodzenie maszyn, a tym samym wiedziały, że nie mogły one być przedmiotem legalnego obrotu; - Spółka M. zgadzała się na to, aby być ogniwem w fikcyjnym obrocie i miała świadomość, że przedmiotowe transakcje są zawierane w celu wyłudzeń podatkowych w postaci zwrotu podatku VAT.