Uzasadniając tę tezę, strona zacytowała art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, ze zm., dalej także: u.p.d.o.f.) oraz art. 21 ust. 25 tej ustawy, by wskazać, że przepisy podatkowe w aktualnym stanie prawnym nie precyzują pojęcia "własnych celów mieszkaniowych". Nie określają także tego w jakim czasie cele te muszą być przez podatnika zrealizowane. Zdaniem strony, dla uzyskania sytuacji wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f, wystarczające jest już samo nabycie określonych w art. 21 ust. 25 u.p.d.o.f. rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystania po nabyciu. Potwierdza to dotychczasowe orzecznictwo sądowe, w którym można znaleźć stanowisko, że w art. 21 ust. 25 u.p.d.o.f. zawarta jest w istocie ustawowa definicja pojęcia "własne cele mieszkaniowe", użytego w art. 21 ust. 1 pkt 131, i na podstawie tak skonstruowanej definicji należy przyjąć, że własne cele mieszkaniowe realizuje ten, kto ponosi wydatki m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu.
Nadto Wnioskodawczyni podkreśliła, że omawiane przepisy nie określają w jakim czasie "własne cele mieszkaniowe" muszą być przez podatnika zrealizowane. Przykładowo cel mieszkaniowy może być zrealizowany także wtedy, gdy podatnik zakupi grunt na cel związany z budową domu mieszkalnego, która z natury rzeczy następuje często w późniejszym czasie. Sam zakup gruntu i nieprzystąpienie do budowy w dłuższym okresie czasu po zakupie gruntu, nie przekreśli spełnienia przesłanki uznania tego wydatku za realizację zwolnienia podatkowego. Analogicznie zatem zakup lokalu mieszkalnego i niezamieszkanie w nim niezwłocznie po dokonaniu zakupu również nie przekreśla spełnienia warunku dla uznania wydatkowania kwoty na ten cel. W orzecznictwie przyjmuje się, że określenie "mieszkaniowe" w wyrażeniu "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym.
W przedmiotowej sytuacji czasowe przeznaczenie pod wynajem nieruchomości zakupionej wcześniej z zamiarem zamieszkania w przyszłości w tym lokalu, kwalifikuje ten wydatek do zwolnienia z opodatkowania. W niniejszej sprawie zamiar zamieszkania potwierdza dodatkowo: zameldowanie Wnioskodawczyni w tym mieszkaniu, zawarcie umowy najmu na krótki czas i nie od razu bezpośrednio po jego nabyciu, ale po upływie kilku miesięcy od tej transakcji.
Przedstawione powyżej stanowisko Spółki zostało ocenione przez organ interpretacyjny jako nieprawidłowe.
Uzasadnienie tej oceny rozpoczęto od zacytowania art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f. i wskazania, że skoro Wnioskodawczyni w dniu 15 września 2014 r. sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, nabytego w 2012 r. w drodze darowizny i dziedziczenia to odpłatne zbycie tego prawa stanowi źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) u.p.d.o.f.