Zasadne jest też stanowisko, że choć zwrot podatku następuje na zasadach określonych w w/w ustawie o podatku od towarów i usług, to jednak w zakresie tego zwrotu stosuje się przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 Ordynacji podatkowej dotyczące dysponowania przez podatnika nadpłatą. Wynika to wprost z art. 76b Ordynacji podatkowej. W obliczu trwających kontroli skarbowych przeprowadzanych wobec strony skarżącej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz poprawności obliczenia i wpłacania podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2012 r., organ podatkowy wydał postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, a wykazanego w deklaracjach VAT-7, do czasu zakończenia w/w kontroli. Dopiero po ich zakończeniu i wykazania zasadności zwrotu nadwyżki podatku VAT, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w T.dokona właściwego zaliczenia - zgodnie z wnioskiem strony, a zaliczenie to w myśl art. 76b § 1 Ordynacji podatkowej nastąpi z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. W przypadku odmiennej oceny wniosków o "zarachowanie", ich realizacja doprowadziłyby do zwrotu różnicy podatku w sytuacji, gdy toczy się jeszcze postępowanie kontrolne w przedmiotowym zakresie.
Wbrew odmiennym twierdzeniom skarżącej, brak jest podstaw do przyjęcia naruszenia wskazywanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, ponieważ kontestowane przepisy VAT nie są sprzeczne z ustawodawstwem wewnątrzwspólnotowym. Zgodnie z art. 183 w/w Dyrektywy - w przypadku, gdy za dany okres rozliczeniowy kwota odliczeń przekracza kwotę VAT należnego, państwa członkowskie mogą dokonać zwrotu lub przenieść nadwyżkę na następny okres rozliczeniowy w oparciu o ustalone przez siebie warunki. Państwa członkowskie mają pewną swobodę określania wymogów zwrotu nadwyżki VAT (por. pkt 32 wyroku TS z 25 października 2001 r. w sprawie C-78/00 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej, Zb. Orz. 2001, s. 1-2001). Rzeczpospolita Polska mając na uwadze m.in. zasadę neutralności i proporcjonalności, w ramach przyznanej jej swobody określiła warunki zwrotu nadwyżki podatku. W ramach tej swobody mieści się również regulacja polegająca na możliwości przedłużenia przez naczelnika urzędu skarbowego określonego w ustawie terminu zwrotu nadwyżki (terminy ustawowe 180-, 60-, 25-dniowe) do zakończenia postępowania wyjaśniającego w sytuacji, gdy zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia. Biorąc pod uwagę cele Dyrektywy, w tym w szczególności cel, jakim jest zwalczanie oszustw podatkowych, regulację umożliwiającą naczelnikowi urzędu skarbowego dokonanie niezbędnych czynności do skontrolowania, czy podatnik jest uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki, istotnie należy uznać za niezbędną. Przy tym artykuł 87 ust. 2 ustawy o VAT nie narusza zasady neutralności VAT. Zasada ta nie neguje wszak prawa podatnika do otrzymania zwrotu, a więc nie może naruszać zasady neutralności. Przemawia za tym również okoliczność, że w razie gdy przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 października 2008 r. sygn. akt K 16/07). Następuje zatem jedynie przesunięcie w czasie uprawnienia podatnika do otrzymania zwrotu różnicy podatku, przy czym jest ono usprawiedliwione koniecznością weryfikacji zasadności zwrotu, a przy tym, w razie pozytywnego dla podatnika jej wyniku, zwrot ten nastąpi bez jakichkolwiek ujemnych dla niego konsekwencji.
Kwestia przewlekłości podatkowego postępowania kontrolnego nie podlega kontroli w niniejszej sprawie, która dotyczy jedynie legalności zaskarżonych postanowień.
Mając powyższe na uwadze, sąd, na podstawie art. 151 ustawy o p.p.s.a, skargi oddalił.
.