- Udzielenie przewidzianej w art. 67 b §1 pkt 2 Ordynacji podatkowej pomocy de minimis ma charakter uznaniowy i wymaga ustalenia przez organ podatkowy , że pomoc ta jest uzasadniona ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym a więc ,że spełnione są przesłanki określone w art. 67a §1 Ordynacji podatkowej przy jednoczesnym ustaleniu , że pomoc nie naruszy warunków wynikających z postanowień rozporządzenia Komisji (WE) z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu do pomocy de minimis ( D.U.UE.L 379.5 z 28 grudnia 2006r.)
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant Anna Fic, po rozpoznaniu w Olsztynie, na rozprawie w dniu 29 listopada 2007r., sprawy ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", numer "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości w podatku od towarów i usług, oddala skargę.
A. R. wnioskiem z dnia 12 lutego 2007r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o umorzenie odsetek za zwłokę od zaległości : w podatku od towarów i usług za miesiące: VIII 2001r.; XII 2002r.; IV, IX i XII 2003r.; XII 2004r.; I-VI, XII 2005r.; I-III, VIII 2006r. oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres: XII 2003r. i X 2006r., po ostatecznym sprecyzowaniu wniosku oraz po uzupełnieniu wniosku o zaświadczenie o pomocy de minimis otrzymanej w ciągu trzech lat poprzedzających dzień wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy wniósł jedynie o umorzenie odsetek od zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące IV, VIII 2001r., XII 2002r., IV, IX 2003r., XII 2004r., I-VI, XII 2005r., II, III, VIII i XII 2006r. w łącznej kwocie 66.937,94 zł.
Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił umorzenia odsetek za zwłokę w kwocie 13.810 zł liczonych na dzień złożenia podania, tj. 12 lutego 2007r. od zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące: IV, VIII 2001r.; XII 2002r.; IV, IX 2003r.; XII 2004r.; I-VI, XII 2005r.; II, III, VIII i XII 2006r. w łącznej kwocie 66.937,94 zł.
Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy w/w decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż pismem z dnia 12 marca 2007r. podatnik ostatecznie sprecyzował swoje żądanie wskazując, iż wnosi o umorzenie odsetek za zwłokę od zaległości w podatku od towarów usług i dlatego postępowanie przed organem I instancji toczyło się tylko w tym przedmiocie. Strona została zapoznana ze zgromadzonym materiałem dowodowymi, nie wniosła żadnych uwag. Wobec powyższego nie znajduje uzasadnienia zarzut pominięcia w rozstrzygnięciu sprawy umorzenia odsetek od zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres: XII 2003r. i X 2006r.
Zgodnie z art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej cyt. jako Ord. pod.) organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną. Treść art. 67 b § 1pkt 2 Ord. pod. stanowi zaś, że organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, określonych w art. 67a, które stanowią pomoc de minimis w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
Ulgi, o których mowa w art. 67a Ord. pod. co do zasady, nie mogą stanowić pomocy publicznej, albo też stanowią pomoc de minimis realizowaną na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (Rozporządzenia Komisji WE Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis).
Pomoc de minimis cechuje specyficzny charakter prawny, bowiem nie jest ona uznawana za pomoc publiczną w rozumieniu art. 78 Traktatu WE, z uwagi na założenie, że przysporzenie na rzecz danego podmiotu prowadzącego działalność, nie przekraczające określonego pułapu w określonym odcinku czasu nie wpływa na handel między państwami członkowskimi i/lub nie zakłóca, bądź nie zagraża zakłóceniu konkurencji. Takie założenie pozwala na zasadnicze uproszczenie procedur, w szczególności na brak unormowań określających cel (przeznaczenie) pomocy udzielanej w tej formie, co oznacza z kolei, iż cel (przeznaczenie) może być "dowolny". Dowolność celu nie oznacza jednakże, iż pomoc taka jest udzielana automatycznie. Prawo krajowe przewiduje bowiem dodatkowe przesłanki tej pomocy przewidziane we wspomnianym art. 67a § 1 Ord. pod. w postaci istnienia w danym przypadku "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego". Wystąpienie tych przesłanek nie gwarantuje jednak otrzymania pomocy. Ostateczna decyzja w tym zakresie podejmowana jest bowiem na zasadzie uznania administracyjnego i oznacza, iż nawet w sytuacji wystąpienia szczególnych sytuacji wypełniających przesłanki "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego" organ podatkowy może ale nie musi skorzystać z przysługującego mu prawa do zastosowania ulgi w spłacie podatku. Działanie w oparciu o uznanie administracyjne nie oznacza jednak dowolności rozstrzygnięcia organu.