Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Zborzyński Sędziowie NSA Joanna Kuczyńska (spr.) Asesor sądowy Marzena Łozowska Protokolant sekretarz sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 września 2007 r. sprawy ze skargi M. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania zażalenia w sprawie stanowiska wierzyciela I. oddala skargę, II. przyznaje adwokatowi K. P. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną świadczoną z urzędu kwotę brutto 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote 80/100) w tym podatek VAT 52.80 zł oraz tytułem zwrotu wydatków na opłatę skarbową od pełnomocnictwa kwotę 17 zł (siedemnaście złotych).
Przedmiotem skargi złożonej przez skarżącego, M. W., jest postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia [...] Nr [...].
Postanowieniem tym Dyrektor Izby Skarbowej w O. stwierdził, że zażalenie na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w O. z dnia [...] nr [...] w sprawie stanowiska wierzyciela, stwierdzającego niezasadność zarzutu nieistnienia obowiązku określonego w art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zmianami) oraz niezasadność zarzutu niedopuszczalności egzekucji administracyjnej prowadzonej na podstawie tytułów egzekucyjnych nr A, B, C, D, E, F, zostało wniesione z uchybieniem terminu. W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że żalący się został prawidłowo pouczony o możliwości złożenia zażalenia, bowiem zgodnie z art. 17 ww. ustawy, skarżący miał prawo wniesienia zażalenia w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia. Postanowienie organu I instancji zostało doręczone stronie w dniu 18 grudnia 2006 r. (co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki), a zatem siedmiodniowy termin wniesienia zażalenia upływał w dniu 25 grudnia 2006 r. Biorąc jednakże pod uwagę fakt, iż był to dzień ustawowo wolny od pracy, zgodnie z treścią art. 57 § 4 kpa stanowiącą, że jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni, termin do wniesienia zażalenia upływał w dniu 27 grudnia 2006 r.
Tymczasem, zażalenie skarżącego, datowane na dzień 23 grudnia 2006 r., zostało dostarczone do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w O. przez firmę impost w dniu 4 stycznia 2007 r.
Z uwagi na powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w O. wskazując, iż w myśl art. 57 § 5 kpa termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem m.in. nadano pismo w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, tym zaś jest jedynie Poczta Polska (zgodnie z ustawą z dnia 12 czerwca 2003 - Prawo pocztowe), stwierdził uchybienie terminu do wniesienia zażalenia.
Nie godząc się z tym rozstrzygnięciem skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, domagając się jego uchylenia wstrzymania wykonania decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w O. oraz przywrócenia terminu rozpatrzenia zażalenia a także zwolnienia z kosztów postępowania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:
- nie poinformowanie go o tym, że wniesienie zażalenia może być dokonane tylko przez Pocztę Polską, a nie przez innego dostarczyciela aby zaliczony był termin nadania,
- nie wzięcie pod uwagę okresu świątecznego i noworocznego w czasie trwania korespondencji,
- wykorzystanie jego nieznajomości przepisów aby sprawę pomimo jego racji rozstrzygnąć na własną korzyść.
Uzasadniając skargę wskazał, iż zażalenie na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego wysłał za pośrednictwem firmy In POST Usługi Pocztowe listem poleconym ekspresowym. Dokonując tej czynności, działał w nieświadomości o wyłączności Poczty Polskiej w wykonywaniu takiej usługi, bowiem w pouczeniu zawartym w ww. postanowieniu nie było o tym mowy. Podkreślił, iż był to okres świąteczny i noworoczny, w którym żadne firmy a nawet instytucje nie pracują, zatem był to okres bardzo niekorzystny do przekazania korespondencji. Wyraził przekonanie, iż jeśli zażalenie nie zostanie rozpatrzone, to jego dochodzenie sprawiedliwości będzie niemożliwe, a będzie to spowodowane sztuczką prawniczą strony, z których jedna jest gigantem prawniczym a druga niewykształconą prawniczo osobą.