Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marta Wojciechowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Zamojska-Jaszczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 lutego 2014 r. sprawy ze skargi M. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 13 czerwca 2012r. w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003r.- sygn. akt I SA/Op 150/12 I. wznawia postępowanie sądowe, II. zmienia wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 13 czerwca 2012r., sygn. akt I SA/Op 150/12 w ten sposób, że uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 27 maja 2011r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu z dnia 27 listopada 2009r., nr [...], III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, IV. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu na rzecz skarżącej kwotę 1.381,00 zł (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt jeden złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Stan faktyczny sprawy:
1.1.Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu decyzją z dnia 27 listopada 2009r. ustalił M. P. (dalej skarżąca, podatniczka) zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003 rok w wysokości 8.171,00 zł od przypadającej na podatniczkę nadwyżki wydatków nad przychodami, przy zastosowaniu 75% stawki opodatkowania określonej w art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - dalej: [u.p.d.o.f.].
1.2. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dalej: [ O.p.] po rozpatrzeniu odwołania strony, decyzją z dnia 27 maja 2011r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się min. przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, stosownie do art. 20 ust. 3 powyższej ustawy, ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania.
W konsekwencji, gdy poniesione wydatki nie znajdą pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oraz w zasobach wcześniej zgromadzonych opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania - organy podatkowe mogą zasadnie domniemywać, iż podatnik osiągnął przychody ze źródeł, których nie ujawnił.
Rozpatrując ponownie sprawę organ odwoławczy uznał, iż w trakcie prowadzonego u małżonków M. i A. P. postępowania kontrolnego w zakresie przychodów (dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych przychodów postępowania karnego, skarżąca nie wykazała w wiarygodny sposób, że poniesione wydatki i zgromadzone środki znajdują pokrycie w określonych źródłach przychodu lub w posiadanych środkach. Dyrektor Izby zaznaczył, że sporne w sprawie były ustalenia dotyczące poniesionych przez małżonków wydatków oraz dotyczące dysponowania przez małżonków oszczędnościami w kwocie 50.000 zł, przy bezspornych ustaleniach w zakresie osiągniętych w badanym okresie przychodów. Organ odwoławczy podzielił ustalenia organu I instancji, że łączne wydatki z majątku wspólnego skarżącej i jej męża, pozostających w 2003 r. w ustawowej wspólności majątkowej wyniosły 60.028,70 zł, z czego na skarżącą przypadała połowa tej kwoty, czyli 30.014,35 zł. Na pokrycie tych wydatków małżonkowie dysponowali w 2003 r. dochodami w łącznej kwocie 38.238,20 zł, zatem na każdego z małżonków przypadała kwota 19.119,10 zł co nie było kwestionowane. Organ odwoławczy zaaprobował również stanowisko organu I instancji o braku realnych możliwości poczynienia przez małżonków w latach poprzedzających badany rok podatkowy oszczędności w kwocie 50.000 zł. Tym samym nadwyżka wydatków nad posiadanymi środkami finansowymi przypadająca na skarżącą wyniosła 10.895,25 zł, wobec czego organ określił zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8.171 zł.