Z akt sprawy wynika, że Wojewoda [...] całkowicie pominął okoliczności wskazane w uzasadnieniu decyzji, w tym fakt przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego (w treści uzasadnienia zawarto bowiem stwierdzenie, "jak wykazały dochodzenia", co sugeruje uprzednie przeprowadzenie wizji lokalnej), okoliczność, że właściciele nieruchomości, jak również ich następcy prawni, gruntu tego nie uprawiali i nie zamieszkiwali na jego terenie, a jedynie dzierżawili go S. C., który nie poddawał gruntu właściwym zabiegom agrotechnicznym. Brak dokumentacji powyższe okoliczności potwierdzającej, sam przez się nie mógł doprowadzić do wniosku, że decyzja wydana w roku 1970 r. dotknięta jest jedną z wad kwalifikowanych. Wojewoda [...], zamiast dokonać oceny funkcjonującej w obrocie prawnym decyzji wydanej ponad 47 lat wcześniej, przeprowadził w toku postępowania nadzorczego postępowanie dowodowe, pomijając ustalenia tej decyzji. Zdaniem Sądu, niezachowanie dokumentów sprzed tylu lat nie oznacza, że w dacie wydania decyzji z [...] stycznia 1970 r. nie istniały one. Postępowanie prowadzone po tak znaczącym upływie czasu wymaga kompleksowej oceny przez organ nadzoru istniejącego materiału dowodowego i wyciągnięcia wniosków na podstawie tych dowodów, które udało się w sprawie zgromadzić. Jak trafnie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 23 maja 2017 r. sygn. akt I OSK 2848/15 oraz z 9 maja 2014 r. sygn. akt I OSK 2384/12 (https://cbois.nsa.gov.pl), decyzja administracyjna jest dokumentem urzędowym a zatem, niezależnie od zasady jej trwałości (art. 16 K.p.a.), korzysta ona także z domniemania, przewidzianego w art. 76 k.p.a. Z tego też powodu zbędne było dopuszczanie dowodu z zeznań świadków przeciwko treści dokumentu urzędowego.
Odnosząc się do zarzutów skarg dotyczących skierowania kwestionowanej w trybie nadzoru decyzji do osób zmarłych, tj. W. i T. małż. M., wskazać należy, że w rozdzielniku tej decyzji wskazano ww. osoby jako "nieznane z miejsca zamieszkania wzgl. następcy prawni". Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że choć postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłych rodzicach skarżący uzyskali już w 1961 r. (postanowienie Sądu Powiatowego w P. z [...] kwietnia 1961 r. sygn. akt [...]), to jednak nie dokonali oni zmiany właściciela w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, w której widniał zapis, że jej właścicielami byli W. M. i T. M., jako współwłaściciele na podstawie wspólności majątkowej, na podstawie powzdania i wniosku z [...] października 1936 r. (wpis z [...] lutego 1937 r.). Wskutek niedokonania zmian dotyczących właściciela gruntu w księdze wieczystej, organ wydający kontrolowane orzeczenie nie miał pewności, czy ww. właściciele gruntu jeszcze żyją, a jeśli nie - kim są i jaki mają adres ich następy prawni (tym bardziej, że wydawana decyzja dotyczyła "gospodarstwa opuszczonego"). Sam zatem fakt wskazania w rozdzielniku decyzji nieżyjących właścicieli gospodarstwa "wzgl. następców prawnych", nie może w okolicznościach niniejszej sprawy stanowić o rażącym naruszeniu prawa przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w P. przy wydaniu decyzji z [...] stycznia 1970 r. Jak wskazano powyżej, organ ten nie dysponował danymi adresowymi następców prawnych W. i T. M., stąd w rozdzielniku decyzji użyto zwrotu, że adresatami są ww. osoby o nieznanym miejscu zamieszkania lub ich ewentualni następcy prawni. Ponadto zgodnie orzecznictwem sądów administracyjnych pominięcie strony w postępowaniu administracyjnym nie może stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji. Okoliczność ta może zaś stanowić podstawę do ubiegania się o wznowienie postępowania w oparciu o art. 145 § 1 K.p.a.