Powołanie w skardze kasacyjnej przepisu prawa materialnego, który nie był zastosowany w sprawie, nie może odnieść zamierzonego skutku, czyniąc nieskutecznym zarzut błędnej jego wykładni.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia del. NSA Paweł Chmielecki (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Sz 372/04 w sprawie ze skargi Gminy G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 15 kwietnia 2004 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie zwrotu nienależnej refundacji środków własnych wydatkowanych na inwestycje infrastrukturalne określone w umowach 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Gminy G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 180 /sto osiemdziesiąt/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 24 marca 2005 r., I SA/Sz 372/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Gminy G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 15 kwietnia 2004 r., (...), w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie zwrotu nienależnej refundacji środków własnych wydatkowanych na inwestycje infrastrukturalne określone w umowach.
Sąd I instancji ustalił, że z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w S. wynika, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 stycznia 2004 r., III SA 1285/02, stwierdził nieważność decyzji Ministra Finansów z dnia 11 kwietnia 2002 r., (...) oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody Z. z dnia 28 listopada 2001 r., (...).
W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że wynik kontroli Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 30 października 2001 r. w istocie stanowi decyzję wydaną na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej, od której przysługuje odwołanie do właściwej Izby Skarbowej. Błędne pouczenie o sposobie zaskarżenia decyzji /nazwanej wynikiem kontroli/ po myśli art. 214 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ w związku z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej, co do prawa do wniesienia odwołania nie może szkodzić stronie, która po doręczeniu wyroku Sądu może wystąpić o przywrócenie terminu do jego złożenia odwołania /art. 162 Ordynacji podatkowej/.
Gmina G. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w dniu 16 lutego 2004 r. oraz poinformowała, że powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2004 r. otrzymał w dniu 10 lutego 2004 r. bezpośrednio jej pełnomocnik.
Na podstawie pisma z Sądu z dnia 18 marca 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w S. ustalił, że wyrok ten został doręczony pełnomocnikowi Gminy G. w dniu 4 lutego 2004 r., wobec czego uznał, iż wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania został złożony z uchybieniem siedmiodniowego terminu liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu /art. 162 par. 2 Ordynacji podatkowej/.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie podniesiono, że przesyłka zawierająca wyrok adresowana była imiennie na pełnomocnika strony, lecz pomimo to urząd pocztowy wydał ją samej stronie, w imieniu której przesyłkę odebrała w dniu 4 lutego 2004 r. Renata H. Wskazano, że pełnomocnika nie wiąże ze stroną stosunek pracy, a jedynie stosunek zlecenia, w ramach którego pełnomocnik przyjeżdża z K. we wtorki każdego tygodnia, dlatego przesyłka oczekiwała nierozpakowana do dnia 10 lutego 2004 r. i dopiero wówczas została mu wręczona. W ocenie strony skarżącej doręczenie wyroku Sądu III SA 1285/02 nie jest prawidłowe i należy uznać, że doręczenie nastąpiło w dniu 10 lutego 2004 r. Zarzucono, że Dyrektor Izby Skarbowej w S. nie wyjaśnił w sposób wyczerpujący zaistniałego stanu faktycznego naruszając art. 123 par. 1 oraz art. 187 par. 1 Ordynacji podatkowej uniemożliwiając stronie czynny udział w postępowaniu oraz wypowiedzenie się w sprawie zebranego materiału dowodowego, a także sprzecznie z art. 67 par. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, powoływanej dalej jako p.p.s.a., dociekał kiedy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie doręczono stronie.