Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Bernadetta Pręgowska, po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. sp. z o. o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 października 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1144/15 w sprawie ze skargi C. sp. z o. o. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. sp. z o. o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1144/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę C. sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: Spółka lub strona skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (dalej: Dyrektor lub organ odwoławczy) z dnia 24 marca 2015 r. o nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.
Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Poznaniu podał, że postanowieniem z dnia 17 grudnia 2014 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego P.(dalej: organ I instancji) umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec strony skarżącej. Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że w toku postępowania podjęto próby zastosowania środków egzekucyjnych w postaci zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego oraz prób zajęcia ponad 136 wierzytelności. Skuteczne okazało się jedno zajęcie, a środki uzyskane w całości zostały rozliczone zgodnie z dyspozycją art. 115 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2014r., poz. 1619 ze zm. - dalej: u.p.e.a.) i zaliczone w całości na koszty egzekucyjne. Organ egzekucyjny dokonał również zajęcia i próby sprzedaży ruchomości skarżącej, przy czym również wszystkie środki z tego tytułu przeznaczono na zaspokojenie kosztów postępowania egzekucyjnego. Z ustaleń organu egzekucyjnego wynika, że strona skarżąca nie posiada żadnego majątku z którego można by prowadzić egzekucję. Mając powyższe na uwadze stwierdzono, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przewyższających wydatki egzekucyjne.
W dniu 23 grudnia 2014 r. do organu I instancji wpłynął wniosek Spółki o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 w zw. z § 3 i 4 u.p.e.a., ze względu na przedawnienie oraz o uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych.
Po rozpoznaniu zażalenia strony skarżącej, Dyrektor postanowieniem z dnia 24 marca 2015r., utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że w jego ocenie działanie organu I instancji znajduje uzasadnienie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, z którego wynika, że w toku postępowania nie uzyska się należności w kwotach wyższych od kosztów egzekucyjnych. Dyrektor wskazał również, że brak było podstaw do umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a. ze względu na przedawnienie zobowiązań podatkowych, o co wniosła strona skarżąca. Wyjaśniono w tym względzie, że umorzone postanowieniem organu I instancji postępowanie egzekucyjne dotyczyło zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja i miesiąc lipiec 2013r. Zaznaczono przy tym, że termin przedawnienia wskazanych zobowiązań podatkowych upływa dopiero z końcem 2018r.
Organ odwoławczy nie podzielił także twierdzeń strony skarżącej, odnoszących się do tego, że postanowienie zostało skierowane do osoby nie będącej stroną w sprawie. Zostało ono wydane wobec strony skarżącej - będącej zobowiązaną w postępowaniu egzekucyjnym i doręczone jej pełnomocnikowi występującemu w sprawie.