Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1094/11 w sprawie ze skargi L. [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 9 maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1094/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę L. Sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej zwana: "Skarżąca, Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 9 maja 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:
W 2006 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki o kwotę 23.373.600 zł. Od powyższej czynności Spółka odprowadziła podatek w kwocie 116,868 zł zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2005 r., Nr 41, poz. 399 z późn. zm. zwana dalej: "u.p.c.c.").
Wnioskiem z dnia 17 listopada 2010 r. Spółka wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty. W uzasadnieniu dowodziła, iż przewidujące obowiązek podatkowy od tej czynności regulacje p.c.c. naruszają prawo wspólnotowe, tj. art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U.UE.L. Nr 249, poz. 25 ze zm. - zwana dalej: "Dyrektywa kapitałowa"). W konsekwencji stwierdziła, że zapłacony przez nią podatek stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm., zwana dalej "Ordynacja podatkowa").
Decyzją z dnia 9 lutego 2011 r. Naczelnik D. Urzędu Skarbowego odmówił stwierdzenia nadpłaty. Organ podatkowy stwierdził, że przepisy u.p.c.c., w oparciu o które spółka opłaciła podatek w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, są zgodne z Dyrektywą kapitałową. Podniósł, iż art. 7 ust. 1 Dyrektywy nakładał na Polskę obowiązek zwolnienia od podatku kapitałowego czynności, które w dniu 1 lipca 1984 r. były zwolnione z opodatkowania lub opodatkowane według stawki 0,50% bądź niższej. Wskazał, że w wskazanej dacie w Polsce obowiązywała ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 45, poz. 226 ze zm. - zwana dalej: "u.o.s.") i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz. U. Nr 34, poz. 161 ze. zm. - zwane dalej: "rozporządzenie RM"), przewidujące wysokość opłaty skarbowej od umowy spółki (zmiany umowy spółki) na poziomie 10% i 5% kapitału zakładowego (kwoty, o którą podwyższono kapitał zakładowy). W konsekwencji organ podatkowy I instancji zauważył, iż stawki opłaty skarbowej obowiązujące w Polsce w dniu 1 lipca 1984 r. były wyższe od przewidzianych w Dyrektywie kapitałowej, w związku z czym określony w Dyrektywie obowiązek zwolnienia z podatku kapitałowego czynności podwyższenia kapitału zakładowego nie miał w stosunku do Polski zastosowania. Ustosunkowując się do podniesionej we wniosku kwestii niekonstytucyjności przepisów rozporządzenia RM, Naczelnik Urzędu Skarbowego podkreślił, że orzekanie w tym zakresie należy do wyłącznej kompetencji Trybunału Konstytucyjnego.
W odwołaniu strona zarzuciła decyzji organu I instancji naruszenie przepisów: art. 7 ust. 1 Dyrektywy kapitałowej w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k), art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 1 ust. 3 pkt 2, art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) i art. 7 ust. 1 pkt 9 u.p.c.c. przez błędne stwierdzenie, iż w przedstawionym przez spółkę stanie faktycznym podwyższenie kapitału zakładowego podlegało opodatkowaniu p.c.c. oraz art. 120 Ordynacji podatkowej w powiązaniu z art. 4 ust. 3 zd. 2 i 3 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 7 ust. 1 w/w Dyrektywy przez zignorowanie art. 7 ust. 1 Dyrektywy, w sytuacji, gdy znajdował on bezpośrednie zastosowanie wskutek niedokonania przez Polskę jego implementacji. W uzasadnieniu odwołania Spółka argumentowała, iż w przypadku braku lub nieprawidłowej implementacji Dyrektywy, podatnicy są uprawnieni do bezpośredniego powołania się na jej przepisy. Uzasadniała, że opodatkowanie czynności podwyższenia kapitału zakładowego spółki w dacie odniesienia, tzn. 1 lipca 1984 r., na podstawie u.o.s. i rozporządzenia RM, było niezgodne z obowiązującą wówczas Konstytucją PRL. W ocenie strony, w wyniku powyższego należy przyjąć, iż czynność ta w 1984 r. nie była opodatkowana opłatą skarbową. Skarżąca stwierdziła, że skoro Dyrektywa kapitałowa nakłada obowiązek zwolnienia z podatku czynności, które zgodnie z przepisami krajowymi obowiązującymi w dniu 1 lipca 1984 r. były zwolnione z podatku bądź opodatkowane stawką 0,5% lub niższą, czynność podwyższenia kapitału zakładowego Spółki winna być zwolniona z podatku. Uznała, iż w sprawie organ obowiązany był odmówić stosowania przepisów rozporządzenia RM, z uwagi na ich niekonstytucyjność i przyjąć - stosownie do art. 7 ust. 1 Dyrektywy - że czynność podwyższenia kapitału zakładowego Spółki jest wolna od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.