Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. S.A. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt II SA/Op 605/12 w sprawie ze skargi E. S.A. w O. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego oddala skargę kasacyjną
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt II SA/Op 605/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. oddalił skargę E. C. O. S.A. w O. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] w części dotyczącej ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych (§ 3 uchwały).
Sąd I instancji podał, że Rada Miasta O., działając w oparciu o przepisy art. 18 ust.2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz.594, dalej: ustawa o samorządzie gminnym) a także art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późń. zm., dalej: ustawa o drogach publicznych) uchwaliła (§ 3 uchwały) stawki opłat za umieszczanie w pasie drogowym dróg publicznych urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. W ust. 1 § 3 powyższej uchwały ustalono stawki opłat za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego innych niż wodociągowe i kanalizacji sanitarnej. Natomiast w ust. 2 § 3 ustalono stawki opłat za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń wodociągowych i kanalizacji sanitarnej. Przyjęte w ust. 1 i 2 stawki wysokości opłat są zróżnicowane, bowiem niższą wysokość stawek opłat przyjęto dla urządzeń wodociągowych i kanalizacji sanitarnej.
Powyższa uchwała, która została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa O. z 17 lutego 2012 r. pod poz. 258, była dwukrotnie zmieniana przez Radę Miasta O. uchwałami nr [...] z dnia [...] marca 2012 r. oraz nr [...] z dnia [...] września 2012 r., przy czym zmiany te dotyczyły stawek opłat określonych w § 4 uchwały.
Pismem z dnia 15 października 2012 r. skarżąca Spółka, kwestionując treść § 3 uchwały nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., wezwała Radę Miasta O. do usunięcia naruszenia przepisów prawa, tj. art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych, art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, art. 32 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm., dalej: ustawa o swobodzie działalności gospodarczej) poprzez uchylenie dotychczasowej treści § 3 uchwały ze skutkiem od dnia wejścia w życie, tj. od dnia 2 marca 2012 r., a także wprowadzenie nowej treści § 3 w brzmieniu przewidującym tożsame stawki opłat określonych dotychczas w § 3 ust. 2 uchwały za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń innych niż wodociągowe i kanalizacji sanitarnej, bądź wprowadzenie do uchwały nowej treści § 3 przewidującego jednolitą opłatę za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych dla urządzeń wodociągowych i kanalizacji sanitarnej oraz dla pozostałych urządzeń infrastruktury technicznej (w tym także infrastruktury ciepłowniczej), które stanowią jeden i ten sam rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym w rozumieniu art. 40 ust. 9 pkt 5 ustawy o drogach publicznych.