Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie zasad porządkowych w gminnych oraz metropolitalnych przewozach osób. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant Specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2019 r. sprawy ze skargi "A" z siedzibą w K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie zasad porządkowych w gminnych oraz metropolitalnych przewozach osób. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie strona 1/12

Wojewoda Śląski rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] nr [...] działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 913, dalej: u.s.w.) w związku z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2017 r. o związku metropolitalnym w województwie [...] (Dz. U. z 2017 r. poz. 730, dalej: ustawa, u.z.m.w.ś.) stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Zgromadzenia A z dnia [...] roku w sprawie przyjęcia "Zasad porządkowych obowiązujących w gminnych oraz metropolitalnych regularnych przewozach osób organizowanych przez Aw K." .

Zgromadzenie A (dalej: Zgromadzenie A1), na sesji w dniu [...] podjęło uchwałę Nr [...] w sprawie przyjęcia "Zasad porządkowych obowiązujących w gminnych oraz metropolitalnych regularnych przewozach osób organizowanych przez Aw K." (dalej: uchwała).

Jako podstawę prawną do podjęcia przedmiotowej uchwały Zgromadzenie A1 wskazało art. 20 oraz art. 15 ust. 5 u.z.m.w.ś.. Przepis art. 20 ustawy stanowi, że zgromadzenie jest organem stanowiącym i kontrolnym związku metropolitalnego. Natomiast art. 15 ust. 5 ustawy wskazuje, że w odniesieniu do gminnego regularnego przewozu osób oraz przewozów osób i bagażu taksówkami przepisy porządkowe określa rada gminy, a na terenie miasta stołecznego Warszawy - Rada miasta stołecznego Warszawy.

W ocenie organu nadzoru, wskazane w podstawie prawnej przepisy nie dają Zgromadzeniu A1 kompetencji do podjęcia uchwały w przedmiocie zasad porządkowych obowiązujących w gminnych oraz Metropolitalnych regularnych przewozach osób organizowanych przez Aw K. Mając na uwadze konstytucyjną zasadę działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa, przyjęcie przepisów porządkowych w odniesieniu do gminnego oraz metropolitalnego regularnego przewozu osób, przy braku kompetencji do stanowienia przez Zgromadzenie A1 w tej materii, jest istotnym naruszeniem prawa.

Określona w art. 7 Konstytucji RP zasada legalizmu wymaga, aby decyzja podjęta przez dany organ - w tym wypadku uchwała Zgromadzenia A1 - odpowiadała wymogom legalności. Zgromadzenie musi więc posiadać ustawowo określoną kompetencję do działania w danym zakresie, a treść jego postanowienia musi być zgodna z odpowiednimi normami prawa materialnego zawartymi w ustawie. Stanowisko organu nadzoru znajduje umocowanie w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, a przykładem tego jest wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt IV SA/G1 739/09 - publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, w którym Sąd stwierdził, że "skoro brak jest przepisu prawa materialnego, który stanowiłby podstawę do wydania przez radę gminy uchwały, tym samym nastąpiło naruszenie konstytucyjnej zasady legalizmu". W analizowanej sprawie, nie powinno budzić wątpliwości, że stanowisko wyrażone przez Sąd w odniesieniu do organów gminy znajduje pełne zastosowanie do organu stanowiącego A.

Względy praworządności wymagają, aby w podstawie prawnej aktu powoływane były te normy prawne, które stanowią bezpośrednią delegację dla podejmowanych działań. Tymczasem, z przywołanego przez Zgromadzenie w podstawie prawnej art. 20 ustawy wynika wyłącznie, że zgromadzenie jest organem stanowiącym i kontrolnym związku metropolitalnego. Powołany przepis art. 20 ustawy ma charakter ustrojowy i nie może stanowić podstawy do uregulowania objętej uchwałą materii.

Strona 1/12