Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Kremis (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Anna Moskała Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 lutego 2012 r. sprawy ze skargi T. O., A. Z., H. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie określenia wynagrodzenia wraz ze zwrotem koniecznych wydatków za dozór, usunięcie i transport pojazdu oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej we W. (dalej "Dyrektor") - po rozpoznaniu zażalenia T. O., H. Z. i A. Z., działających pod firmą "A" (dalej "skarżący"), na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. (dalej "Naczelnik") z dnia [...] r. (nr [...]) w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za dozór nad zabezpieczonym samochodem marki [...] (nr rej. [...]) za okres od dnia [...] r. do dnia [...] r., w wysokości [...] zł brutto - uchylił w całości postanowienie organu pierwszej i określił wynagrodzenia wraz ze zwrotem koniecznych wydatków za dozór i usunięcie oraz transport wspomnianego pojazdu za okres od dnia [...] r. do dnia [...] r. w kwocie [...] zł, powołując się na art. 138 § 1 pkt 2 i art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej w skrócie "k.p.a."), w zw. art. 18 oraz art. 102 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 229, poz. 1954 ze zm., zwanej dalej w skrócie "u.p.e.a.").
W uzasadnieniu Dyrektor wskazał, że w dniu [...] r., w trybie art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., zwanej dalej w skrócie "p.r.d."), został usunięty z drogi samochód marki [...] (nr rej. [...]), którego właścicielem była R. R. Pojazd umieszczono na parkingu strzeżonym prowadzonym przez skarżących. Ponieważ osoba uprawniona nie odebrała tego samochodu w terminie sześciu miesięcy od dnia usunięcia pojazdu, pismem z dnia [...] r. jednostka prowadząca parking powiadomiła o tym fakcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K.
Uwzględniając, że miejscem zamieszkania dotychczasowego właściciela pojazdu był W., Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. przekazał akta sprawy właściwemu organowi do orzekania o przejściu pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, a mianowicie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w N. R., który decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) orzekł o przejściu tego pojazdu na rzecz Skarbu Państwa. Wskutek braku nabywcy pojazdu w pierwszej i drugiej licytacji, samochód został zdemontowany w dniu [...] r.
Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. wystąpił w dniu [...] r. do jednostki prowadzącej parking z wnioskiem o wydanie pojazdu wraz ze zleceniem jego przewozu pojazdu na parking Urzędu Skarbowego w K.
W odpowiedzi na to wezwanie skarżący wystąpili (pismem z dnia [...] r.) z wnioskiem o wydanie postanowienia w sprawie zwrotu koniecznych wydatków i wynagrodzenia za dozór nad zabezpieczonym pojazdem, odmawiając jednocześnie wydania pojazdu. Jednostka prowadząca parking wskazała, że jednym z warunków wydania pojazdów jest okazanie przy odbiorze dowodu uiszczenia opłaty o której mowa wart. 130a ust. 5 c p.r.d. Zdaniem skarżących wydanie samochodu Naczelnikowi bez okazania zezwolenia i dowodu uiszczenia opłaty, naruszyłoby postanowienia art. 130a ust 5c p.r.d., gdyż Naczelnik powinien wypłacić jednostce prowadzącej parking wynagrodzenie za cały okres parkowania pojazdu obliczone według stawek określonych zgodnie z art. 130a ust. 6 w zw. z art. 130a ust. 5c p.r.d., oraz zwrócić koszty usunięcia pojazdu.