Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Protokolant Specjalista Beata Mahlhofer, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2014 r. przy udziale sprawy ze skargi K. P. na bezczynność Burmistrza Miasta P. w przedmiocie bezczynności organu administracji publicznej w kwestii obrotu alkoholami (zwrotu płatności) oddala skargę.
Pismem z dnia [...] r. K. P. wniosła skargę na bezczynność Burmistrza P. w przedmiocie nierozpoznania jej wniosku o zwrot przekazanej na rzecz Gminy P. płatności z tytułu II raty koncesji na alkohol. Skarżąca wniosła o stwierdzenie obowiązku Burmistrza P. wynikającego z art. 60 i art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U.2013.885 j.t.), do wydania decyzji w przedmiocie przekazanej na rzecz Gminy płatności z tytułu II raty koncesji na alkohol, która nastąpiła bez tytułu prawnego.
W uzasadnieniu skargi wskazała, iż w dniu [...] r. do organu wpłynęło wezwanie do zapłaty kwoty [...] zł z tytułu płatności I raty koncesji za alkohol ( zezwolenie nr [...] ). Płatność ta została dokonana z opóźnieniem co skutkowało wygaśnięciem koncesji. W ocenie Skarżącej Gmina nie może czerpać dochodów z koncesji, które wygasły, a zatem kwota winna być zwrócona podmiotowi. Skarżąca odwołała się do treści art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych definiującego niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym, a do jej zwrotu winny mieć zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego oraz Ordynacji podatkowej. Strona skarżąca nie widzi możliwości dochodzenia tej kwoty w drodze cywilno-prawnej. Kierując się dyspozycją art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych zwróciła się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z zażaleniem na bezczynność Burmistrza P. , które jednak postanowieniem z dnia [... r., działając na podstawie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej K.p.a.), umorzyło postępowanie zażaleniowe uznając, że brak jest sprawy administracyjnej wymagającej rozstrzygnięcia w formie decyzji, a w konsekwencji nie ma podstaw do stwierdzenia bezczynności organu.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz P. wniósł o jej oddalenie, gdyż w sprawie nie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 37 K.p.a.
W uzasadnieniu swego stanowiska odwołał się do treści art. 111 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2007 r., nr 70,poz.473 ze zm.) i wskazał, iż Skarżąca nie uiściła drugiej raty opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych do dnia 31 maja 2012 r. Wobec powyższego Burmistrz P. decyzją z dnia [...]r. stwierdził wygaśnięcie z dniem [...]r. zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych.
W dniu [...] r. Skarżąca zwróciła się do Burmistrza P. o zwrot wpłaty dokonanej po terminie, zaś Burmistrz pismem z dnia [...]r. odpowiedział, że brak jest podstaw prawnych do zwrotu wpłaconej kwoty.
W dniu [...]r. Skarżąca wystąpiła z przedsądowym wezwaniem do zapłaty kwoty [...]zł., a Burmistrz pismem z dnia [...]r. podtrzymał swe stanowisko.
W dniu [...]r. Skarżąca złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. zażalenie na bezczynność organu, a postanowieniem z dnia [...] r. Kolegium umorzyło postępowanie zażaleniowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: