Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.) Protokolant Specjalista Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2014 r. sprawy ze skargi Ł.G. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zmiany kategorii zdolności do służby wojskowej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojskowego Komendanta Uzupełnień w K. z dnia [...]r. nr [...].
Skarga została wniesiona na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w K. z dnia [...] r. nr [...], utrzymującą w mocy rozstrzygnięcie Wojskowego Komendanta Uzupełnień w K. z dnia [...] r. w sprawie odmowy skierowania Ł.G. do wojskowej komisji lekarskiej celem określenia zdolności do czynnej służby wojskowej.
Zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach sprawy.
Pismem z dnia 7 marca 2012 r. Ł.G. zwrócił się do Wojskowej Komendy Uzupełnień w K. z prośbą "o ponowną weryfikację" orzeczenia Powiatowej Komisji Lekarskiej nr [...] w K. nr [...] z dnia [...] r. o przyznaniu mu kategorii E (trwale i całkowicie niezdolny do odbycia zasadniczej służby wojskowej). Jako powód złożenia wniosku wskazał "usunięcie niezgodności" występujących w wydanej na jego rzecz w roku 2002 decyzji, której zarzucił brak podstaw prawnych. Dodatkowo poinformował, że nie stwierdzono u niego wrodzonej wady serca, zatem nie było powodu do przyznania mu takiej kategorii.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Komendant Wojskowej Komendy Uzupełnień w K. odmówił skierowania Ł. G. do wojskowej komisji lekarskiej celem ponownego ustalenia kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej. W uzasadnieniu powołał się na art. 29 ust. 3a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z zawartą w tym przepisie normą, w czasie pokoju nie kieruje się do wojskowej komisji lekarskiej osoby, wobec której wydano ostateczne orzeczenie ustalające kategorię zdolności do czynnej służby wojskowej D albo E. Z ewidencji wojskowej wynika, że Powiatowa Komisja Lekarska Nr [...] w K. uznała Ł.G. za trwale niezdolnego do służby wojskowej w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny (kategoria zdrowia "E"). Od tego orzeczenia Ł.G. nie wniósł odwołania, w związku z tym stało się ono prawomocne i było podstawą do jego skreślenia z ewidencji bez odbycia zasadniczej służby wojskowej. W tej sytuacji, nie jest możliwe ponowne skierowanie strony do wojskowej komisji lekarskiej.
Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w K., po wniesieniu odwołania, decyzją z dnia [...] r., nr [...] utrzymał powyższe rozstrzygnięcie w mocy, podzielając stanowisko organu pierwszej instancji w kwestii braku podstaw do skierowania.
W wyniku skargi złożonej przez Ł.G. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Gl 561/12 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż treść wniosku nie była jednoznaczna, bowiem zawiera prośbę "o ponowną weryfikację" decyzji z [...]r., jako wydanej bez podstawy prawnej, jak też "usunięcie niezgodności", które skarżący upatruje w braku podstaw do przyznania mu kategorii wojskowej E oraz w faktycznym stanie jego zdrowia, zarówno w dniu wydania decyzji, jak i w chwili obecnej. Natomiast w odwołaniu skarżący powołał się na treść art. 156 K.p.a., co wskazywałoby na żądanie wszczęcia nadzwyczajnego postępowania, ale kwestia ta została całkowicie pominięta i nie była wyjaśniona przez oba organy administracji orzekające w sprawie. Z tego powodu, stanowiący przedmiot sprawy wniosek nie został sprecyzowany i w ocenie składu orzekającego zawiera istotne braki, które mogły i powinny być uzupełnione. Jeśli wniosek (podanie) nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, to organ musi wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że ich nieusunięcie spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania (art. 64 § 2 K.p.a.). Tymczasem organy administracji obu instancji niejako samowolnie dokonały interpretacji wniosku skarżącego i wydały zaskarżone w sprawie rozstrzygnięcia. W takiej sytuacji zdaniem Sądu, brak uzupełnienia wniosku i nie skorzystanie z trybu naprawczego, określonego w art. 64 § 2 k.p.a., stanowiło istotne naruszenie przepisów postępowania administracyjnego (art. 7 i 77 k.p.a.) i nie dawało podstaw prawnych do merytorycznego orzekania przez organy w sprawie wszczętej na wniosek skarżącego.