Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Asesor WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant Referent Izabela Auguścik-Michułka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2007 r. sprawy ze skargi H. J. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. na rzecz skarżącego kwotę [...] (słownie: [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] NR [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K., na podstawie art. 104 § 1 i 2 K.p.a. i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 90 z 1998 r., poz. 575 z późn. zm.), po rozpoznaniu zgłoszenia choroby zawodowej, nie stwierdził u H.J. choroby zawodowej - [...] - wymienionej w poz. [...] wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), zwanego również rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że na podstawie orzeczeń lekarskich Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz Instytutu Medycyny Pracy w S. stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u H.J. Z kart oceny narażenia zawodowego oraz dochodzenia epidemiologicznego wynika, że podczas zatrudnienia w latach: - [...]-[...] w Przedsiębiorstwie A na stanowisku [...]; - [...]-[...] w Zakładzie B na stanowisku [...]; - [...]-[...] w Przedsiębiorstwie C na stanowisku [...]; - [...]-[...] w Firmie D na stanowisku [...]; - [...]-[...] w Przedsiębiorstwie E na stanowisku [...],[...]; - [...]-[...] w Spółce F na stanowisku [...]; - [...]-[...] w Zakładach G na stanowisku [...]. H.J. pracował w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej, z wyjątkiem okresu zatrudnienia w latach [...]-[...]. Jednak wobec braku rozpoznania, nie było podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
W odwołaniu od powyższej decyzji H.J. wniósł o jej zmianę poprzez stwierdzenie choroby zawodowej. Zarzucił, że pomimo długotrwałego leczenia nie zostały wyjaśnione przyczyny jego schorzenia.
Decyzją z dnia [...] Nr [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, zwanego dalej K.p.a., po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z wynikami dochodzenia epidemiologicznego, H.J. pracował w latach [...]-[...] w warunkach potencjalnego ryzyka powstania choroby zawodowej, ze względu na sposób wykonywania pracy powodujący [...]. Jednakże lekarze specjaliści placówek diagnostycznych I i II szczebla wykluczyli zawodową etiologię rozpoznanego u niego [...]. Przeciw uznaniu etiologii zawodowej [...] przemawiała [...] oraz [...] ([...]) powstałe z udziałem czynników pozazawodowych.
W wyniku rozpoznania skargi wniesionej przez H.J., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2005 r., w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 328/04 uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]. W uzasadnieniu wskazał, że organ odwoławczy - pomimo wymagań art. 7, art. 77 i 80 K.p.a. - nie przeprowadził oceny orzeczeń lekarskich w świetle całokształtu materiału dowodowego. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie spełnia warunków określonych w art. 107 § 3 K.p.a. w zakresie wskazania okoliczności, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Sąd wskazał, aby przy ponownym rozpoznaniu sprawy uzupełnić orzeczenie lekarskie przez przeprowadzenie wszelkich badań mających na celu ustalenie etiologii schorzenia rozpoznanego u skarżącego. Podniósł, że tylko jednoznaczne określenie innej przyczyny schorzenia rozpoznanego u skarżącego lub wykluczenie jego związku z warunkami pracy może być podstawą wydania decyzji o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Wskazał, że konieczne jest wyjaśnienie sprzeczności pomiędzy stanowiskiem jednostek orzeczniczych i organów inspekcji sanitarnej, polegającej na uznaniu przez organy administracji, że H.J. pracował w warunkach narażenia na chorobę zawodową wymienioną w pozycji [...] rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych z dnia 30 lipca 2002 r., tymczasem placówki orzecznicze podnosiły, że sposób wykonywania pracy nie dawał takich podstaw i na tym stwierdzeniu opierały podstawy wykluczenia zawodowej etiologii schorzenia.