Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant specjalista Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi A.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. nr [...]; 2) przyznaje na rzecz radcy prawnego M.Ś. wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20/100) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W dniu 20 lipca 2012 r. A.D złożył w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w K. wniosek o umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla osoby uprawnionej, córki - P.D.
Działający z upoważnienia Prezydenta Miasta K. Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych i Alimentacyjnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. decyzją z dnia [...] r. nr [...] odmówił umorzenia tych należności w kwocie 1200 zł. Podstawę wydania rozstrzygnięcia stanowił art. 30 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 1 poz. 7 z późn. zm.).
W motywach uzasadnienia organ stwierdził, że w przypadku A.D nie zachodzą okoliczności uzasadniające umorzenie wyżej wymienionych należności. W toku przeprowadzonego postępowania ustalono, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, utrzymuje się ze świadczeń z zakresu pomocy społecznej, a jej sytuacja dochodowa i zdrowotna jest zła i nie pozwala obecnie na spłatę zadłużenia. Jednakże organ uznał, iż sytuacja finansowa i stan zdrowia A.D nie są cechą stałą mogącą stanowić podstawę do umorzenia należności.
Dodatkowo organ podkreślił, że umorzenie należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego stałoby w sprzeczności powszechnie przyjętym Interem publicznym, a także interesem fiskalnym państwa.
Od tej decyzji A.D wniósł w ustawowym terminie odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., wyrażając swoje niezadowolenie z wydanego rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że jest osobą niepełnosprawną i schorowaną, utrzymującą się jedynie z zasiłku stałego w wysokości 527 zł miesięcznie. Prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, a otrzymywane z pomocy społecznej środki nie wystarczają mu na pokrycie nawet podstawowych potrzeb życiowych.
W wyniku wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] r. nr [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania oraz ustalenia poczynione w jego wyniku. W dalszej kolejności przywołał przepis art. 27 ust. 1 i 1 a oraz art. 30 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Jak z nich wynika, dłużnik alimentacyjny jest zobowiązany do zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej, łącznie z ustawowymi odsetkami (art. 27 ust. 1 ustawy). Natomiast organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną (art. 30 ust. 2 ustawy).
Kolegium zaakcentowało, że dostrzega trudną sytuację dochodową strony, jednakże nie jest w stanie stwierdzić, że sytuacja ta nie uległa zmianie. A.D, w ocenie organu odwoławczego, ma możliwość poprawy swojej sytuacji bytowej poprzez podjęcie zatrudnienia w warunkach pracy chronionej i pracy takiej powinien poszukiwać. Ponadto Kolegium stwierdziło, że obowiązkiem rodziców jest łożenie na utrzymanie dzieci. W sytuacji gdy rodzic nie płaci zasądzonych alimentów dzieci wspierane są przez państwo, aby mogły one zaspokoić swoje potrzeby życiowe, poprzez przyznawanie im świadczeń z funduszu alimentacyjnego.