Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Walentek Asesor WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant Referent - stażysta Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2007r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] NR [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B., na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ( Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 z późn. zm.) nie stwierdził u W.B. choroby zawodowej - [...] wymienionej w poz. [...] wykazu chorób zawodowych, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia
30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), zwanego również rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. W uzasadnieniu wskazał, że W.B. w okresie zatrudnienia w latach [...] w Fabryce A (obecnie Spółka A) w B., na stanowiskach: - [...] w okresie [...]; - [...] w okresie [...], pracował w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej. Jednakże w związku z brakiem rozpoznania potwierdzonego orzeczeniami lekarskimi uprawnionych placówek służby zdrowia stwierdzono brak podstaw do rozpoznania u W.B. wyżej wymienionej choroby zawodowej.
W odwołaniu z dnia [...] W.B. wniósł o zmianę powyższej decyzji. Wskazał, że wyniki przeprowadzonych podczas jego zatrudnienia badań okresowych wskazywały [...] w organizmie. Ponadto podkreślił, że podczas zatrudnienia w Fabryce A pracował przez [...] lata w narażeniu na [...].
Decyzją z dnia [...] Nr [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu podniósł, że dla stwierdzenia choroby zawodowej, niezbędne jest zakwalifikowanie przez lekarzy orzeczników kompetentnej placówki diagnostycznej służby zdrowia występującego schorzenia jako choroby wymienionej w odpowiedniej pozycji wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. oraz wykazanie związku przyczynowego między środowiskiem pracy a rozpoznaną chorobą zawodową, tj. wykazanie, iż narażenie na czynnik szkodliwy, który wywołał rozpoznane schorzenie nastąpiło w czasie i miejscu pracy, w związku z wykonywanym zawodem. W sprawie W.B. dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że pracował w latach [...] w Fabryce A (obecnie Spółka A) w B. jako [...] w warunkach stwarzających potencjalne ryzyko [...]. Jednak lekarze specjaliści obu placówek diagnostycznych (I i II szczebla), nie rozpoznali u niego [...]. W uzasadnieniu orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...] po przeprowadzeniu diagnostyki oraz na podstawie wywiadu chorobowego i analizy posiadanej dokumentacji medycznej stwierdzono, że brak jest przesłanek medyczno-orzeczniczych do rozpoznania [...]. W wykonanych badaniach [...] zarówno poziom [...] we krwi jak i wskaźniki [...] ([...], [...]) mieściły się w granicach wartości dopuszczalnego [...]. W podsumowaniu organ odwoławczy podkreślił, że na podstawie obserwacji klinicznej, w tym analizy wywiadu chorobowego i zawodowego, przedstawionej dokumentacji lekarskiej oraz przeprowadzonych badań i konsultacji, orzeczeniami jednostek orzeczniczych I i II szczebla nie rozpoznano u W.B. choroby zawodowej.