Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant specjalista Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lipca 2016 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie świadczeń rodzinnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...]r. nr [...].
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] zmienioną decyzją z dnia [...] r. R.K. zostały przyznane świadczenia rodzinne w postaci zasiłku rodzinnego i dodatków do niego.
W dniu 11 czerwca 2015 r. Prezydent Miasta W. wznowił postępowanie na podstawie wznowieniowej z art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. - w skrócie "kpa"). Następnie jednak decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił pierwotną decyzję i odmówił przyznania przedmiotowych świadczeń w trybie art. 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (j.t. Dz. U. z 2015 r., poz. 114).
Na skutek odwołania strony zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., w oparciu o art. 138 § 2 kpa uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało mu sprawę do ponownego rozpoznania.
Kolegium stwierdziło, że nie było podstaw do zastosowania art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych, gdyż minął już okres na jaki zostały stronie przyznane świadczenia. Dlatego organ I instancji winien jedynie wszcząć postępowanie w sprawie nienależnie pobranych świadczeń, a następnie w sprawie ich zwrotu, bądź po wydaniu decyzji w trybie wznowieniowym, uruchomić postępowanie w sprawie nienależnie pobranych świadczeń i następnie w sprawie zwrotu.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego R.K. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji z przyczyn merytorycznych odnoszących się do jej uprawnień do świadczeń rodzinnych.
Odpowiadając na skargę organ odwoławczy postulował jej oddalenie, przy czym zauważył, iż poczynione przez organ I instancji ustalenia implikujące wznowienie postępowania nie znalazły odzwierciedlenia w podstawie prawnej decyzji, ani w jej uzasadnieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Decyzje obu instancji nie mogą się ostać z powodu naruszenia prawa procesowego mającego istotny wpływ na wynik sprawy, a dotyczącego kwestii poruszonej dopiero w przytoczonym fragmencie odpowiedzi na skargę. Mianowicie organ I instancji w innym trybie wszczął postępowanie, a w innym je zakończył, co jest niedopuszczalne. Po wznowieniu postępowania należało wydać decyzję przewidzianą dla postępowania wznowieniowego, a nie decyzję w trybie art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych. W zaskarżonej decyzji jedynie zasygnalizowano ten problem, ale nie wyciągnięto właściwych wniosków.
Nie znajduje prawnego uzasadnienia przedstawiony przez Kolegium alternatywny sposób dalszego działania organu I instancji. Skoro bowiem postępowanie zostało uruchomione w trybie wznowieniowym, to w takim trybie musi też być zakończone, a zatem w tym kierunku muszą być kontynuowane dalsze czynności organu I instancji. Jednocześnie skoro nie było wszczęte postępowanie w trybie art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych, to Kolegium winno było podjąć decyzję przewidzianą art. 138 § 1 pkt 2 kpa - uchylającą decyzję I instancji i umarzającą postępowanie w trybie cyt. art. 32. Kolegium zresztą samo nie widziało podstaw do wydania decyzji w tym ostatnim trybie, a zatem uchylając decyzję organu podstawowego stopnia i przekazując mu sprawę do ponownego rozpatrzenia postąpiło niekonsekwentnie, zważywszy na niemożność mieszania różnych trybów, zwłaszcza nadzwyczajnych.
W rezultacie naruszenie przez organy obu instancji przepisów proceduralnych zaistniała podstawa do umorzenia postępowania administracyjnego w przedmiocie wynikającym z art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Oznacza to, że organ I instancji doprowadzi do końca uruchomione postanowieniem z dnia [...] r. postępowanie wznowieniowe.
Z uwagi na pomieszanie przez organy trybów postępowania i uchylenie ich decyzji wyłącznie z przyczyn proceduralnych, Sąd nie mógł w ogóle poruszać kwestii merytorycznych, które wymagają oceny we właściwie przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i § 3 w zw. z art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzeczono, jak w sentencji.